Μια Θλιμμένη Μιλόνγκα !

   Από τα ωραιότερα μουσικά ακούσματα στο Τάνγκο, η Milonga Triste έχει  εκτελεστεί, διασκευαστεί, μεταφραστεί από διάφορους γνωστούς μουσικούς αλλά το σημαντικότερο είναι ότι είναι ένα κομμάτι που έχει αγαπηθεί από τον κόσμο του Αργεντίνικου Τάνγκο κι όχι μόνο!

   Το κομμάτι αυτό γράφτηκε από τον Sebastian Piana το 1936 ενώ οι στίχοι είναι του Homero Manzi ! Ένα δυναμικό "ντουέτο" που δημιούργησε πολλές επιτυχίες που ακόμα και τώρα αποτελούν αγαπημένες μιλόνγκες πολλών χορευτών όπως είναι το "Milonga Sentimental" και το "Milonga del 900".

Στην προηγούμενη δημοσίευση είδαμε δυο εκτελέσεις ήδη οπότε λέω να ξεκινήσουμε με μια άλλη διαφορετική εκτέλεση αυτή τη φορά! Μια γυναικεία φωνή (Susana Rinaldi) που κατάφερε να αναγνωριστεί σε μια εποχή που το να τραγουδάς Τάνγκο ήταν καθαρά ανδρική υπόθεση.

Susana Rinaldi λοιπόν!

Milonga Triste (Θλιμμένη Μιλόνγκα)

Llegabas por el sendero........................Ερχόσουν από το μονοπάτι
delantal y trenzas sueltas.......................Ποδιά και πλεξούδα χαλαρή
Brillaban tus ojos negros.......................Λαμπίριζε στα μαύρα σου μάτια
claridad de luna llena............................η διαύγεια της πανσελήνου.
Mis labios te hicieron daño...................Τα χείλη μου σε πλήγωσαν
al besar tu boca fresca...........................καθώς φιλούσα το δροσερό σου στόμα
Castigo me dio tu mano.........................Το χέρι σου με τιμώρησε
pero más golpeó tu ausencia. ¡Ay!... .....Αλλά περισσότερο με χτύπησε η απουσία ...............................................................σου. Άι!

Volví por caminos blancos, ...................Επέστρεψα από τους λευκούς δρόμους
volví sin poder llegar. ...........................επέστρεψα χωρίς να μπορέσω να φτάσω
Grité con mi grito largo, ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,Φώναξα με την δυνατή κραυγή μου
canté sin saber cantar. ..........................τραγούδησα χωρίς να ξέρω να τραγουδάω.

Cerraste los ojos negros. ......................Έκλεισες τα μαύρα (σου) μάτια
Se volvió tu cara blanca. ......................Έγινε το πρόσωπο λευκό.
Y llevamos tu silencio ..........................Και σηκώσαμε τη σιωπή σου
al sonar de las campanas. .....................για να ηχήσουμε τις καμπάνες
La luna cayó en el agua. ........................Η σελήνη έπεσε στο νερό
El dolor golpeó mi pecho. .....................Ο πόνος χτήπησε το στήθος μου
Con cuerdas de cien guitarras ...............Με χορδές από εκατό κιθάρες
me trencé remordimientos. ¡Ay!... .........με έπλεξαν οι τύψεις. Αι!...

Volví por caminos viejos, ....................Επέστρεψα από τους παλιούς δρόμους
volví sin poder llegar. ..........................Επέστρεψα χωρίς να μπορέσω να φτάσω
Grité con tu nombre muerto ..................Φώναξα το πεθαμένο σου όνομα
recé sin saber rezar. .............προσευχήθηκα χωρίς να ξέρω να ..............................................................προσεύχομαι.

Tristeza de haber querido ....................Θλίψη που είχα αγαπήσει
tu rubor en un sendero. .........................την αμηχανία σου σ' ένα μονοπάτι
Tristeza de los caminos ........................Θλίψη των δρόμων
que después ya no te vieron. .................που ύστερα δε σε ξαναείδαν.
Silencio del camposanto. ......................Σιωπή κοιμητηρίου
Soledad de las estrellas. .......................Μοναξιά των αστεριών
Recuerdos que duelen tanto. .................Αναμνήσεις που τόσο πονάνε
Delantal y trenzas negras. ¡Ay!... ...........Ποδιά και πλεξούδες μαύρες. Άι!

Volví por caminos muertos ...................Επέστρεψα από τους πεθαμένους δρόμους
volví sin poder llegar. ...........................Χωρίς να μπορέσω να φτάσω
Grité con tu nombre bueno, ....................Φώναξα το ωραίο σου όνομα
lloré sin saber llorar. .............................Έκλαψα χωρίς να μπορώ να κλάψω.

   Προσπαθώντας να καταλάβω την ιστορία που είχε στο μυαλό του ο ποιητής διάβασα διάφορα σχόλια Αργεντίνων στο ίντερνετ για τους στίχους και βρήκα δυο απόψεις. Η μια λέει ότι ο πρωταγωνιστής τη σκότωσε ίσως επειδή την ηθελε ενώ αυτή όχι ("Τα χείλη μου σε πλήγωσαν καθώς φιλούσα το δροσερό σου στόμα. Το χέρι σου με τιμώρησε"). Η άλλη την οποία ενστερνίζομαι (και επειδή τη βρήκα πιο λογική και επειδή έτσι θέλω να το βλέπω εγώ το κομμάτι) είναι ότι ο συγγραφέας ο Manzi δε θα μπορούσε ποτέ να αφιερώσει ένα ποίημα σ'έναν βιαστή κρίνοντας από το χαρακτήρα του από το γενικότερο έργο του, και ότι αυτό ήταν απλά ένα παράτολμο φιλί  και μια αντιδραστική συμπεριφορά και δεν την σκότωσε αυτός, παρόλο που έχει τύψεις για λόγους που δεν ειναι ξεκάθαροι (ενδεχομένως να πιστεύει ότι αν δεν είχαν συναντηθεί ποτέ ίσως να ζούσε)...

Μια τελευταία version από την ταινία Tango Lesson και τη φωνή της Sally Poter


Καλό σας ξημέρωμα !